1962Het was winter. Haar kinderen schaatsten buiten op de sloten voor de boerderij. Het weiland lag onder een donzen deken dat blauw licht gaf onder het schijnsel van de maan. Haar man verdween aan de andere kant van het raam steeds verder in de mist. Ze zag nog net hoe hij met de rug van zijn hand de druppels van zijn neus veegde, voordat hij opging in haar spiegelbeeld. Ze deed haar schort voor en verliet de keuken. Wijdbeens zakte ze neer op het krukje. Fluisterde een paar woorden. Tilde...

Op een nacht, eentje van klotsend water in het maanlicht, groepsgesprekken, zandkorrels tussen de tenen en onverwachte herenigingen met vertrokken vrienden, doofden de lichtjes en stopte de muziek zonder dat we het merkten. Ik eindigde met mijn rokje op mijn enkels terwijl ik me verwonderde over hoe het licht van de brug weerkaatste op mijn plas, dat een riviertje vormde in de voegen tussen de keien op de pier. Het verdween in de Waal en spoelde aan. Met mijn ogen tot spleetjes geknepen...

Er liep een vrouw de zee in. Ze was gekleed in een witte broek en een wit mouwloos hemdje. Ze zette haar stappen als danspasjes. Weloverwogen op haar tenen, pasje voor pasje, zo richting de waterkant. Haar rug recht. Bij elke stap gooide ze spullen uit haar tas, die door de wind werden opgevangen en met een cirkeltje achter haar op het zand belandden. Een telefoon. Een mp3 speler. Een zak met broodjes. Een setje oordoppen. Een lege fles. Verbaasd keken we om ons heen. Er was verder...

Er klonk een schreeuw. Een korte, krachtige schreeuw van ontzetting en verwondering. Met zijn mond nog open en zijn wenkbrauwen hoog opgetrokken viel de man in kaarsrechte positie stijl achterover. Zijn ogen wijd geopend, zijn armen stijf langs zijn lichaam. Hard klapte zijn hoofd tegen de klinkers. Er ontsnapte nog een korte kreun, daarna werd het stil. Hier lag hij, recht voor mijn neus. In horizontale positie blokkeerde hij mijn pad. Ik keek naar de plek waar hij vandaan gevallen was: de...