zondag, juli 30, 2017 Leave a Comment
Ik durf mijn bed niet weg te gooien
het is zo vertrouwd en warm
Ik ken de spijlen en de deken
ken zijn kraakjes en gebreken
Ik durf mijn huis niet in te ruilen
ook al is het dan zo oud
zijn er gaten en lekkages
is het soms zo vrees’lijk koud
Ik kan de stad echt niet verlaten
ook al brandt er nooit meer licht
spookt het ’s nachts in alle straten
groeien alle pleinen dicht
Ik ben bang om te verliezen
wat we hebben opgebouwd
dat ik hier mijn mij kan zijn
Loslaten
Het voelt zo fout
Ik rol de sokken om mijn voeten
trek opnieuw mijn schoenen aan
doe voordeur open
toch weer dicht
het is te vroeg om weg te gaan
al die jaren steentjes stapelen
en dan het huis leeg laten staan
Als mijn bed nou inzakte
als mijn huis nou instortte
als mijn stad me nou verbande
als de muur werd ingeslagen
als