Loslaten

Ik durf mijn bed niet weg te gooien
het is zo vertrouwd en warm
Ik ken de spijlen en de deken
ken zijn kraakjes en gebreken

Ik durf mijn huis niet in te ruilen
ook al is het dan zo oud
zijn er gaten en lekkages
is het soms zo vrees’lijk koud

Ik kan de stad echt niet verlaten
ook al is er zoveel meer
dat ik zou kunnen ontdekken, beleven
Iets roept me terug, keer op keer
voel me thuis toch, telkens weer

Ik ben bang om te verliezen
wat we hebben opgebouwd
dat ik hier mijn mij kan zijn
Loslaten. Het voelt zo fout

Ik verdring alle momenten
waarop ik wist dat ik moest gaan
Al die jaren steentjes stapelen
en dan het huis leeg laten staan

Wat als het een illusie blijkt
Wat als het daar niet beter is
Wat als ik dan beseffen moet
dat wat ik had: was meer dan goed

Als mijn bed nou inzakte
als mijn huis nou instortte
als mijn stad me nou verbande
als de muur werd ingeslagen