Koningsplein

De oude man wacht geduldig
op zijn grijze dikke teckel
met die korte bejaarde pootjes
wil hij niet meer zo heel graag
De man fluistert bemoedigend woordjes
en het hondje loopt verder, al is het wat traag

Iets verderop het gouden paartje
de vrouw klampt zich vast aan de man zijn jas
samen schuifelen ze langs terrasjes
iets in de negentig zijn ze pas

Het Koningsplein wordt zachtjes grijzer
regen druppelt op mijn neus
de tijd tikt door van licht naar donker
van fier en ferm naar licht poreus

en als je goed kijkt zie je soms
de maan op elke steen weerspiegelen
de regen spat sterretjes naar de hemel
in de verte hoor je meisjes giechelen

Ik keer terug naar Ray Charles,
Oi Va Voi, Big Mama Thornton
Howlin’ Wolf en Eartha Kitt
tap een Bitch voor meneer Hoed
en zet de glazen even goed

Aan de bar wordt er gelachen
iemand schrijft wat in een boek
de kroeg verandert in een podium
ik ben het publiek
de toog het doek